Zonnig, elsewhere in Lombok

Be yourself

And there it hit me, in the middle of the day. Homesick all over. Indonesia I miss it. Die heerlijke island groove, de rust, & sereniteit die er over mij heerste, de easy going vibes, het eten, de zee, het strand. Boy oh boy. Of het nu komt door het zonnetje wat spontaan opzet of de laatste posts op throwback Bali foto’s op instagram. Ik ben homesick.

Tegen het einde van de ochtend, weet ik dat ik inmiddels een stukje verwijderd ben van dat gevoel wat ik zo graag vast wilde houden. Die, wat heb ik nu werkelijk nodig – layback – creatieve vibe is ondergesneeuwd geraakt in mijn sportmanie en studie. Sure, school is echt iets wat moet aangezien het mijn laatste jaar is. But still.. het klinkt wel als een enorm excuus. En laat ik daar net van af willen stappen. Nergens geen doekjes om winden, say it like it is maakt alles een stuk minder gecompliceerd. Gedoe is nergens voor nodig.

Bob Dylan zei het al, “All I can be is me, whoever that is”. Laten we dat eens doorvoeren, al is het maar in het laatste deel van de maand Maart. Of als fresh kick of in de lente. En niet alleen legends doen van die geweldige uitspraken. Gewoon op de donderdagochtend op twitter, van my friend.