What’s in a name

Hoogverraad, mijn eigen telefoon erkend mijn naam niet. Zucht. Hoe vaak moet ik mensen er wel niet van overtuigen dat ik echt Lola heet. Even een voorbeeld, voor jullie vast hilarisch.

Once upon a time in de Coconut bar in Ibiza. De drie nona’s bevinden zich tussen een groep Engelse lads die het vrijgezellenfeest van hun beste not so goodlooking friend komen vieren. Wat wij niet wisten, toen wij de bar binnenstapte, dat wij de enige dames zouden zijn. Je voelt hem al aankomen. De ogen prikte in onze rug, waar ze ons al niet van voren aanstaarden. Het duurde niet lang, voordat er een groepje bij ons aanschoof. Geheel casual, proberend indruk te maken met grappige oneliners. Mijn zus was totaal niet onder de indruk van dit gezelschap en was alles behalve van plan om met de heren in contact te blijven. Ze wilde zelfs niet haar echte naam vertellen. Dus Sabine en Jori stelde zich voor als Nicole en Jenni. Spuit elf als ik ben, had dit natuurlijk niet door. Ik stelde mijzelf voor as I am, “ HI I am Lola” . Waarop de lad met een fietsenrek als een peuter antwoordde “no dear, now tell me your real name”. Waarop ik geheel vinnig antwoordde met “oh allright, sorry, it is Stella” . Wat blijkbaar geloofwaardiger was?

Ik herinner me zelfs een avondje waarop ik mij voordeed als Stella. Dit omdat er met grote letters op mijn Bydanie shirt stond Stella, London. Voor een jaar heeft iemand gedacht dat ik daadwerkelijk Stella heette en Lola enkel mijn nickname was.

No, het is daadwerkelijk Lola, de naam die ik nog vol trots en overgave in een telefoon heb getyped 2 weken terug. Iets wat ik normaal gesproken niet doe, omdat ik nogal old fashioned ben en vind dat de guy al het werk mag doen. Not so ever, kreeg ik de volgende dag van de beste dude een berichtje met de vraag waarom ik niet mijn echte naam wilde vertellen. Dude really?

Van het verhaal van Lola de Beer tot aan het afwasborstelmerk waar mijn tante naar vernoemd is, tot aan de spaanse voltalligheid van de naam Lola tot Dolores… roep ik iedere dag nog vrolijk mijn naam wanneer ik de telefoon aanneem. Soort van reminder to the World, it’s Lola, with a capital L.

Datsusara x ferial

“Wees trots op waar je vandaan komt” een zin die er al van jongs af aan wordt in geramd om de Indonesische cultuur niet verloren te laten gaan. Van de kleine begrippen zoals rijst met een lepel eten in plaats van een vork, het gekoppeld worden aan single indo’s, tot het eten tot aan de typische kleding.

Waar je in de convectie stores de Ikat print steeds vaker voorbij ziet komen was batik tot voor kort niet te vinden in dit kikkerlandje. Het Amsterdamse merk Datsusara brengt daar verandering in. In samenwerking met modeontwerpster Ferial de Groot en haar ‘By Ferial’ merk komen zij met een Batik Collectie van 15 authentieke Batik en katoenen jersey.

Vanavond wordt de collectie gepresenteerd in Jimmy Woo : Please Don’t Tell. De shirts zullen na vanavond in beperkte oplage verkrijbaar zijn. Check them out via Datsusara of Ferial.